Jessica Malone

Jessica lag nog te slapen, eigenlijk wat tussen de mannen in maar echt veel kon het haar niet schelen. Ze was het gewend dat meerdere haar naakt zagen, en ze maakten er niet zo'n groot drama van hier op dit schip, dus dat was wel goed vond zij dan. Ze liet zich ook op geen enkele manier nog intimideren door een man, ze zou nooit haar lichaam meer aan een ander geven, ze wilde Frank trouw blijven, ook al was hij gestorven. Ze had zijn om te dragen, en daar was ze trots op, ook al wilde ze het eigenlijk nog geheim houden hier. Maar het begon moeilijker te worden, ze wilde de baby niet vermoorden door een korset aan te trekken, ze wilde het kindje houden en opvoeden als een echte Tupelo. Je begon het te zien door haar kleding heen, dat ze een zwangerschapsbuikje begon te krijgen. Ze zat nu wel geteld 2 maanden op dit schip bij Edward, en wat was ze blij dat ze haar hier hadden opgevangen, anders was ze vast dood geweest. Met een zucht begon ze zich wat te verfrissen en zich aan te kleden. Haar jasje kon al bijna niet meer dicht door het buikje wat ze begon te krijgen. Ze liep rustig de trappen op richting het bovendek en keek even rond toen ze er eenmaal was. Ze zag ook net Haytham en Edward staan en glimlachte kort. Ze wist dat Frank wel een goede vader zou zijn geweest voor zijn kind, dat hij dan ook verzachtte waarschijnlijk, maar dat kon natuurlijk niet meer. Ze zuchtte en legde een hand op haar buik toen die lastig deed. Niet nu kleine Dacht ze ook gewoon en begon langzaam aan aan het werk dat er te doen viel.

Jessica Malone

Ze begon rustig wat aan het werk en keek een beetje op toen Haytham naar haar toe rende en voor haar ging staan. Toen hij een opmerking maakte over haar buik glimlachte ze even. "Ja, vast wel." Zei ze daar dan ook rustig op en hield haar ogen op Haytham gericht. Toen hij wat zei glimlachte ze weer en bukte iets. "Waar zou ik dan met hem over moeten praten?" Vroeg ze nu ook rustig aan hem en wachtte netjes op antwoord. Ze wist dat het tussen haar en Edward niet zou lukken, puur omdat haar hart nog steeds aan Frank toebehoorde en die van Edward aan de moeder van Haytham. Ze begon zich nu wel zorgen te maken over haar zwangerschap, als Haytham het al merkte zouden de andere het ook snel genoeg merken waarschijnlijk, ze was sinds vandaag ook zonder korset beginnen lopen om de baby veilig te houden nu.

Jessica Malone

Ze keek naar Haytham toen hij haar een nogal uitgebreid antwoord gaf en schudde haar hoofd lichtjes. Ze keek weer naar hem. "Ik hbe hem al zo vaak bedankt dat ik hier mag blijven en dat ik zo goed word behandeld. Anders vind je papa mij irritant en dat wil ik ook niet." Zei ze zacht tegen hem met een glimlachje. Ze was ook de enige vrouw momenteel, maar zo erg was dat nou ook weer niet, vond ze althans. Zolang de mannen maar van haar afbleven vond ze alles best. Ze voelde zich eigenlijk wel best misselijk worden, maar ze verborg het. Ze wilde even weten waar het jongetje weer op uit was. "Ik denk niet dat ik qua rang hoog genoeg sta om een kapitein te vragen of hij met mij wilt eten hmm?" Sprak ze rustig tegen Haytham en liep wel een beetje met hem mee. "Als jij het nou eens ging vragen? Het is je papa, jij mag dat wel vragen in mijn plaats." Voegde ze er aan toe. Ze was best wel blij met zo'n vrolijk kereltje aan boord, ze had een zwak voor kinderen en zou dus ook een goede moeder worden voor haar toekomstige kindje.

Jessica Malone

Ze lachte zachtjes en keek Haytham aan. "Ik zal eens zien wanneer ik met hem ga paarden." Zei ze zacht en keek hem weer aan met een glimlachje. het was echt zo'n aandoenlijke jongen, hij maakte haar altijd wel vrolijker als ze in een trieste bui was. Ze kon ook niet meer wachten tot ze haar baby ook had en hem of haar kon opvoeden. Ze keek op toen Edward hun richting uitliep en eerst tegen Haytham begon over zijn oefeningen. Haytham knikte en rende naar de kajuit wat haar weer wat deed glimlachen. Hij had in ieder geval een beter jeugd gehad dan haar. Nu kon ze pas echt leven.. Ze keek weer naar Edward toen hij wat vroeg aan haar en liet hem eerst uitpraten voor ze antwoord gaf. "Maar natuurlijk." Klonk ze vriendelijk met een glimlach en volgde Edward naar zijn kajuit. "Je had die vraag 2 maand geleden al mogen vragen hoor als je er zo mee zat." Zei ze rustig tegen hem en plaatste haar handen in elkaar op haar rug. en trok een klein beetje haar buik in, niet veel, maar genoeg dat je haar buikje niet zo zag.

Jessica Malone

Hij begon te praten waardoor ze rustig luisterde naar hem en zelf even recht bleef staan. "Dan had je me de dagen erna wel wat kunnen vragen." Zei ze rustig met een glimlach. Ze was wel gewoon aardig voor hem, hij had haar gered en daar was ze blij mee. Hij begon over het schip waardoor ze nu tch wat beter luisterde en even tegen de muur aanleunde van de kajuit. Ze liet hem eerst uitpraten en glimlachte zwakjes bij de ideeën terug naar het schip en naar Frank. "Ik wil het best zeggen." Zei ze nu ook rustig tegen hem en keek hem even aan. "Ik heb op zijn schip een tijd als zijn persoonlijke slaaf gediend. Toen ik 18 was heeft hij me uit de slavernij gehaald en mij tot zijn vrouw gemaakt, soort van dan. Echter niet lang erna is hij vermoord." Zei ze nu ook gewoon zacht. Ze glimlachte even. "Hij was mijn vriend, mijn verloofde zeg maar." Zei ze nu ook zacht tegen Edward en glimlachte weer even. Ze legde haar hand zacht op haar buik toen die weer lastig deed en zuchtte. "Toen hij vermoord werd ben ik met zijn broer, Jayden op het schip gegaan en heb alle kneepjes van het piratenvak leren kennen. Maar toen kwam dan het punt dat het schip ten zinken kwam." Zei ze zacht en slikte. Ze keek weer naar Edward en bleef even met moeite overeind staan door de erge krampen. "Ik draag zijn kind." Bracht ze nu ook zacht uit en zakte toch even wat tegen de grond aan. "Bij deze weet je dus dat hij er niet meer is." Zei ze nu ook rustig tegen hem en glimlachte flauwtjes. "Hij heeft me nooit wat over je verteld, niet dat hij veel tijd had. Bij de aanval op Port Royal is hij aangehouden, en geëxecuteerd. Ik ben meteen weer met Jayden het schip opgegaan. Daar ontdekte ik ook gewoon dat ik zwanger was van Frank." Sprak ze nu dood normaal, ze kon het toch niet meer verbergen.

Jessica malone

Ze keek naar hem toen hij opstond en over het zijkamertje en dat ze niet meer bij de mannen mocht slapen dus benedendek. Ze glimlachte. "Dat is heel aardig van je, Edward. Maar ik wil niet ten laste zijn. Ik heb nog 3-4 maanden te gaan voor het kind ook echt komt." Zei ze nu ook gewoon zacht tegen hem en stond nu ook langzaam weer een beetje op terwijl ze zich toch al moest vast houden. "Dus ik kan ook best nog wat werk verrichten." Sprak ze. "Het is het minste wat ik kan na alles wat jullie voor me gedaan hebben." Voegde ze er aan toe en keek hem aan. Toen hij haar een vraag stelde slikte ze even. Ze wist het niet goed, wat voor toekomst zou ze het kindje schenken. "Ik weet het nog niet. Ik wil hem of haar wel bekend maken met de naam van zijn of haar vader, dus ik denk wel dat het kind vooral op de zee gaat leven, maar misschien als ik het zelf niet meer aankan het met mij aan land gaat wonen. Als ik op zee ben is het namelijk alsof ik nog gewoon bij Frank ben, en dat is een aangenaam gevoel." Zei ze zacht tegen Edward en streek even over haar buik toen ze weer een kramp voelde. "Dus het word op het schip voor mij." Zei ze nu ook wat vastberaden. "Bedankt dat ik dan trouwens in de zijkamer mag slapen hier. Ik zal je niet tot last zijn." Zei ze nu rustig. "Alleen bij mijn bevalling zal ik echter wel kunnen schreeuwen." Klonk ze met een lachje en stond weer wat stevig op haar benen. Ze kon vandaag toch niet veel werken, de pijn was heviger als vorige keer..

Jessica Malone

Ze keek naar hem en glimlachte weer eventjes naar hem. "Ik negeer het ook niet, Edward. Ik vind het heel aardig van je." Zei ze zacht tegen hem en keek hem rustig aan. Ze voelde zijn hand op haar schouder en gaf nog even een knikje ter bevestiging. Ze wist onderhand wel dat Edward om haar gaf, en zij gaf ook om hem, maar ook weer op een andere manier dan Haytham probeerde. Ze keek naar hem ten hij verder begon te praten over Frank en glimlachte ook weer even om zijn verhaal. Het was wel leuk om te horen, natuurlijk. Zij had er niks van geweten, Frank was ook een stuk ouders geweest als haar. "Toen ik hem pas echt leerde kennen was hij niet meer zo positief over zijn vader althans." Zei ze nu ook rustig tegen hem en keek naar het litteken dat hij liet zien en haar hand schoot meteen even naar haar mond toe. Ja oké, zij had ook flinke littekens op haar rug van de zweepslagen, maar dat was gewoon wat anders. Bij zichzelf vond ze het niet belangrijk, bij een ander wel. Ze hoorde de emotie in zijn stem wel waardoor ze weer rustig naar hem toe liep en haar hand even op zijn rug legde. "Je had hem moeten zien toen we bijna bij Port Royal waren, hij was van niets meer zeker, hij gaf het zelfs op. Veel positiefs heb ik eigenlijk niet over zijn vader gehoord meer van Frank. Hij wou het beter doen bij zijn eigen kinderen." Zei ze nu ook zacht en keek zelf ook even uit het raam.

Jessica Malone

Ze luisterde naar hem en wachtte netjes tot hij wat uigepraat voor zij wat begon te zeggen. "Ik denk ook wel dat hij van mij heeft gehouden, anders had hij nooit zo tegen me gedaan, Er was iets in zijn ogen dat mij bevestiging gaf dat hij ook echt van mij hield." Sprak ze rustig tegen hem en liep een beetje met hem mee toen hij begon te lopen. Ze keek naar hem toen hij haar een glimlachje schonk, maar die beantwoorde ze niet echt. Ze wist dat hij met de dood van Tessa erg zat en ze wilde er ook gewoon voor hem zijn als het nodig was. "Ja, inderdaad jammer. Maar anders had ik hem misschien niet ontmoet, dankzij hem heb ik mijn vrijheid terug gekregen na 15 jaar." Zei ze nu ook rustig tegen hem en liep weer naar hem toe, greep hem om zijn pols toen hij naar buiten liep. "Edward, ik zie dat je wat opkropt." Zei ze nu ook tegen hem en trok hem ietsjes terug. "Iemand moet met je praten nu, je kan niet alles blijven opkroppen, op een gegeven moment breek je helemaal en misschien voor de ogen van je mannen." Sprak ze nu en keek hem in de ogen nu. "Toe, praat met me." Zei ze nu ook gewoon en keek even naar Haytham die aan het oefenen was.

Jessica Malone

Ze keek Edward aardig serieus aan toen hij zei dat er niets was wat zij en zijn mannen niet wisten. Dat was misschien ook zo, maar er kon toch veel mer achterliggen dan dat? Ze keek even naar Haytham die nu vrolijk als wat aan kwam rennen, zeggend dat Adewale hem had leren blokkeren. Ze gaf Edward nog een kneepje in zijn pols voor ze hem ook gewoon los liet en keek hem weer aan. Ze gaf enkel een knik op zijn woorden en zei voor de rest ook niets meer. Soms voelde ze zich echt nog een slaaf eigenlijk, bevelen opvolgen, dingen doen die ze niet wou doen en als een stuk vod bekeken worden door sommige mannen hier op het schip. En als ze niet deed wat haar werd gevraagd kreeg ze straf, niet als in zweepslagen, maar als iemand schreeuwde naar haar, daar was ze nog steeds aardig gevoelig voor. Ze begon langzaam als haar spulletjes bijeen te pakken toen ze beneden was en liep er dan ook gewoon mee terug naar het zijkamertje van de kajuit. Ze wou eigenlijk gewoon iemand waar ze af en toe ook echt mee kon praten hier, dat er een andere vrouw aan boord was die haar begreep. Edward was zeker geen slechte man, maar ze wilde gewoon ook wederzijds dingen te weten komen waar die persoon me zat. Het liefst wou ze natuurlijk gewoon Frank terug, maar die kwam niet terug en dat wist ze. Ze zou straks wel even een gebedje slaan voor hem, hij was nou toch bijna een halfjaar dood. Veel honger had ze nou ook niet bepaald dus ze zou ook niet veel eten bij Haytham en Edward, ze voelde zich eigenlijk weer een beetje onderdrukt weer, net als het slaafje wat ze vroeger altijd al was geweest. Dus veel zeggen zou ze ook niet.

Jessica Malone

Ze keek op toen Edward de deur van het zijkamertje sloot en keek hem aan toen hij begon te praten. Er was dus toch iets, ze had dus toch gelijk. Ze keek hem aan in de ogen en luisterde rustig naar hem, naar wat hem dwars zat vandaag. Oké, nu snapte ze wel wat er aan de hand was, dat het vandaag 7 jaar geleden was dat Tessa stierf. Ze bleef rustig luisteren en knikte zo af en toe op zijn woorden. Ze merkte dat hij behoorlijk wat tranen probeerde in te houden en daardoor zijn zin stopte, rechtstond en de kajuit uitliep. Ze stond zelf nu ook op en keek hem na waarna ze naar Haytham keek en zuchtte op zijn vraag. "Hij is verdrietig om jou mama Haytham. Maar jij bent niet stout geweest." Glimlachte ze en streek door zijn haar. "Ik ben zo meteen terug, en dan gaan we gezellig jou verjaardag vieren." Glimlachte ze en drukte een kusje op zijn wang waarna ze nu ook naar buiten liep, het dek op en dan naar beneden om hem te zoeken. Ze vond hem uiteindelijk in het wapenruim en sloop stilletjes dichtbij zodat ze niet te horen was. Hij huilde, dit plaatje was niet nieuw. Als Frank huilde kroop hij ook altijd ver weg in een hoekje van het schip. Ze ging achter hem staan en keek naar hem. Ze wreef met haar linkerhand nu over zijn wang en keek weer naar hem. "Je weet dat je verstoppen voor het verleden geen zin heeft toch?" Zei ze zachtjes en bleef rustig staan waar ze stond terwijl ze zijn tranen wegveegde.

Jessica Malone

Ze merkte dat hij zijn tranen inhield en zuchtte even. "Je bent net Frank, hij is ook zo." Zei ze nu met een glimlachje tegen hem. "Was." Verbeterde ze zich nu even en ging zitten en keek naar hem. "Jij hebt gewoon iemand nodig waar je tegen kunt praten Edward. En ik ben er nu." Zei ze zacht en keek naar zijn gezicht. "Je moet je hart kunnen luchten bij iemand. Anders ben je straks kapot bij Haytham, en dat is niet leuk voor hem. Ze was zorgzaam over hem, over wat er mis was met hem. Hij was een soort moeder figuur gewoon voor de meeste. Ze sloeg haar armen kort om hem heen. "Je moet het er eens uitgooien, en niet alleen. Ik vertel niets aan de bemanning, aan Haytham, het is tussen jou en mij nu." Sprak ze en veegde de laatste tranen weg. "Het is moedig van je, om het niet te tonen, maar je gaat er uiteindelijk kapot aan." Voegde ze er weer aan toe en keek hem bezorgd aan.

Jessica Malone

Ze keek naar hem en bleef nu ook gewoon naast hem zitten toen hij verder vertelde. "Ik vraag ook niet om het te vergeten, ik vraag alleen je emoties te laten tonen." Zei ze nu ook gewoon zacht en glimlachte voorzichtig naar hem. Ze luisterde naar de rest van zijn verhaal en slikte even om zijn woorden. Ze wist dat Haytham een moeder zocht en vele pogingen deed om haar aan zijn vader te koppelen. Maar Frank lag haar nog nauw in het hart, en bij Edward Tessa nog steeds. Ze sloeg haar armen voorzichtig om Edward heen en zuchtte weer. "Ik weet dat Haytham een moeder figuur zoekt, ik merk het ook duidelijk aangezien hij wel vaak naar me toe komt." Zei ze zacht en liet hem nu even los om zijn handen samen te pakken en hem weer aan te kijken. "Ik weet hoe moeilijk het is om het een plaats te geven, echt waar. Zolang je maar weet, nu dat ik op dit schip ben kun je altijd naar me toekomen als er iets is." Zei ze zacht en drukte een vriendschappelijke kus op zijn wang en glimlachte dan zorgzaam. "Oké?"

Jessica Malone

Ze glimlachte zelf weer even toen hij zelf ook weer wat glimlachte en beloofde haar te zeggen als er wat was. "Je zult er een vrouw zeer gelukkig mee maken in ieder geval, om haar als persoon te behandelen. Ik voelde me ook veel beter namelijk toen ik uit de slavernij kwam." Zei ze met een glimlach tegen hem na zijn woorden en keek ook even met haar ogen in de zijne. Ze knikte op zijn woorden en stond nu zelf ook weer rustig op. "Ik denk het zelf ook wel, het is een leuk ventje." Zei ze met een lachje en begon nu rustig achter Edward aan te lopen. Als hij zich niet aan zijn belofte hield zou zij het toch snel genoeg merken aan hem, ze kon zo zeggen of er wat was of niet. Ze was nu wel blij dat hij haar vertrouwde, dat vond ze al geweldig. "Je bent wel een goede vader hoor trouwens. Ook al denk je van niet. Er zijn kinderen die het veel slechter hebben." Zei ze rustig tegen hem, en daarbij bedoelde ze haar vader. Hoe kwam het ook in zijn hoofd om haar als slaaf te verkopen en haar moeder voor haar ogen te verkrachten en te vermoorden? Hoe konden mensen zo ziek zijn? Ze snapte het nog steeds niet, misschien zou ze het nooit snappen.

Edward Kenway

Hij keek naar haar en knikte.'' misschien als we weer aanleggen dat we dan maar eens moeten gaan kijken, of we iemand op de markt vinden, ik wil jou en Anne dan graag naast mijn zijde willen, jullie zijn vrouwen. Jullie herkennen vast iemand die een goede moeder kan zijn voor Haytham.'' sprak hij rustig en knikte even voor een moment, en een kleine glimlach richtte hij nu toch wel naar haar. Ze begon over dat hij wel een goede vader was en hij schudde zijn hoofd even.'" Anne heeft mij altijd gezegd, ik word nog een goede vader. Als ik leer langer dan 1 week op een en dezelfde plek te zitten.'' sprak hij ruatig en zag verderop anne nu ook op hun af komen en keek naar haar..'' Goedemiddag, Anne.'' sprak hij rustig en hoorde haar woorden.'' Dankjewel. Hij is alweer 9, de tijd gaat snel.'' sprak hij rustig en keek weer even naar Jessica, en toen naar Anne.'' Anne, we gaan met enkele dagen weer het land op, omdat Haytham natuurlijk jarig is, en ik ga getrouw een kadootje halen met hem in een stadje.'' begon hij zijn verhaal.'' en ik wil kijken of ik een slaaf kan vinden, om haar te bevrijden, zodat Haytham een moeder figuur heeft, want die zoekt hij echt.'' sprak hij serieus.'' wil jij samen met mij en Jessica het land op, om te kijken of we iemand vinden die een goede moeder zou kunnen zijn voor Haytham? we moeten het toch over jou promotie hebben, je weet dat Adewale ons gaat verlaten daar.''